Welke dingen zijn er nog (on)rechtstreeks het gevolg van de kanker?
‘Heb je even? (grinnikt) Tijdens mijn jaarlijkse afspraak bij de oncoloog vraagt hij of ik geen zin heb om mee te doen aan de 1000 km voor Kom op tegen Kanker. Een grote sporter was ik niet, ik was net wat beginnen te lopen onder begeleiding. Maar ik zeg ja. Ik koop een fiets en ik start met trainen. Even later ga ik met een vriend iets drinken en hij vertelt me dat hij graag voor zijn zestigste de Mont Ventoux op wil rijden. Ik hoor daarin een uitdaging en we spreken af om dat samen waar te maken. Ik was immers toch al aan het fietsen. Aangezien samen trainen niet evident is, ga ik op zoek naar een andere trainingspartner. Ik vind dat leuker om samen te doen: je motiveert elkaar. En op internet vind je werkelijk alles, dus ook een sportmaatje. En van het een kwam het ander. Dus dankzij – ja, het woord is gevallen – de kanker heb ik de Mont Ventoux beklommen, is mijn conditie uitstekend en heb ik de liefde gevonden. Die nieuwe liefde leerde me overigens de arts en filosoof Gerbert Bakx kennen, een enorm inspirerende man van wie ik al heel veel levenslessen en inzichten opdeed.’
En dat allemaal dankzij kanker.
‘Ik moet opletten met die uitspraak. Natuurlijk wens ik het niemand toe. Twaalf jaar geleden zou ik zelf ook feestelijk bedankt hebben. En ik kan er nu alleen maar zo over praten, omdat ik het overleefd heb. Ik heb ook al zoveel mensen zien vertrekken en daarom alleen al blijft kanker een verschrikkelijke ziekte. Maar ik kan ook zeggen dat het leven niet per se stopt bij de diagnose. En dat het mij veel rijker en wijzer heeft gemaakt. Ik was vroeger veel ongeduriger, krampachtiger ook in relaties. Nu ben ik rustiger en vertrouw meer op mezelf. Doordat ik mezelf beter ken, sta ik gezonder en bewuster in relaties. En daar vloeien dan weer interessante gesprekken, contacten en ervaringen uit voort. Wil je nog een voorbeeld?’